Werken met baby (in draagdoek)

Als emancipatie eigenlijk gaat over het hebben van keuzes, dan vind ik dat zowel mannen als vrouwen een belangrijke keuze niet overwegen na het krijgen van een kind. Althans ik hoor er nooit over. De keus is werken of niet werken. Werken doe je dan buitenshuis en zonder je kind, niet werken doe je thuis en met kind.
Een hele belangrijke optie is wat ik noem een vrouwelijke manier van werken: zeg maar de afrikaanse methode. Werken met je kind in een draagdoek, thuis of buitenshuis. Of althans werken met je kind vlak bij je. Het is de tussenvorm tussen de traditioneel gezien mannelijke keus, buitenshuis werken, en de traditionele vrouwelijke keus, thuis blijven. Het heeft zoveel voordelen dat het echt een kans zou moeten krijgen.

Enig nadeel zou kunnen zijn de sociale acceptatie, maar dat is altijd zo met nieuwe dingen, die hebben tijd nodig totdat ze ineens hip worden. Als dit idee ooit het geluk zou hebben om hip te worden dan is het snel geregeld. Dan gaan we kekke zakenoutfits zien met verwisselbare pads waar kinderen overheen kunnen kotsen en kwijlen, of met prints waar je de vlekken minder op ziet, of met ingebouwde draagsystemen.


Voor mensen voor wie dit de ideale situatie is, want dat is het niet voor iedereen, betekent het dat ze produktief kunnen blijven inplaats van thuis gaan zitten.
Kinderen voelen zich prettig en veilig met hun ouder dicht in de buurt.
Kinderen huilen vrijwel niet als ze veel in een draagdoek worden gedragen, zo toont wetenschappelijk onderzoek aan. In mijn ervaring kun je lange gesprekken voeren met je baby op je lijf gebonden, waarbij je baby geniet van je lijf en vice versa, niet huilt en niet stoort.
Ouders voelen zich ook beter met hun kind vlakbij.
Het hebben van meer keuzes leidt tot werkelijke emancipatie
In mijn ervaring blijft er per dag zo'n vier uur beschikbaar om te werken als je met je baby of kind bent. Dat is de tijd dat baby in de draagdoek hangt waardoor je een a twee handen vrij hebt, in de box speelt of dutjes doet. Als je de avonduren meerekent zou daar nog eens 4 uur bij kunnen komen. In die tijd kun je thuiswerken met laptop en telefoon. Je kunt zelfs liggen werken als je lichaam rust nodig heeft om bv borstvoeding aan te maken. Dat is minstens 4 uur winst ten opzichte van helemaal niet werken. Anno 2010 is thuiswerken een reeele optie.

Deze tussenvorm zou zichtbaar moeten worden en via politiek een reele optie moeten worden.
Er zouden een aantal cultuurveranderingen nodig moeten zijn, die vooral gaan over het uitbreiden van keuzes. Ik noem maar iets: een baby voelt zich lekkerder in een draagdoek als je wandelt. Wandelend werkovetleg zou daarom een optie moeten zijn. Overigens zou dat ook zonder baby's nog niet eens zo'n slecht idee zijn: als je wandelt stimuleer je afwisselend linker-en rechterhersenhelft waardoor data verwerking en intuitie elkaar beter asnvullen. Wandelend werkoverleg kan leiden tot meer produktiviteit en kwaliteit.

Wouter Bos in werkoverleg met een bonusharkende bankdirecteur, al wandelend met een baby in zijn draagdoek, terwijl hij de financiele wereld redt en zijn kind ondertussen op haar hoofdje kust? Ik zie het helemaal voor me. Toch een betere optie dan zo iemand thuis laten zitten?

Als je rillingen krijgt bij dat beeld, probeer dit dan eens: de bonusgraaiende bankdirecteur duwt een buggy met zijn 2-jarige dochtertje.

Het probleem is dat kinderen vrouwendingen zijn, DUS vies en eng en derhalve niet welkom in een glorieuze mannenomgeving als een werklokatie. De achilleshiel zit denk ik in de perceptie van kinderen als enge vrouwendingen.

Hoe groot is het potentieel van mensen die thuis bij hun kinderen blijven en eigenlijk wel een paar uur zouden kunnen thuiswerken of buitenwerken met hun kind in een draagdoek? Welke politieke partij gaat hier eens punten mee scoren?

De denkfout die in Nederland vaak gemaakt wordt is het zwart-wit denken over emancipatiezaken. Alle vrouwen moeten economisch afhankelijk zijn. De enige manier om economisch afhankelijk te zijn is eenbfull time baan. Let op "alle" en "enige". Dit is in feite weer dicriminerend, emancipatie gaat over het hebben van keuzes, en in de uitoefening van die keuzes niet belemmerd worden door negatieve feedback van anderen.

Als ik nadenk over "draagdoekwerkers", om meteen maar eens een nieuw jargon toe te voegen, dan is die vorm van arbeid natuurlijk niet geschukt voor iedereen. Je moet er bv een sterke rug voor hebben. Het soort werk dat je kunt doen is beperkt.
Werk war erg geschikt is voor draagdoekwerkers is bijvoorbeeld het creeren van content, zoals het schrijven van artikelen of boeken. Je jonge kind slaapt 3-5 uur per dag. Je kunt in die tijd binnen gehoorsafstand van je duttende kind thuis veel content genereren. Maar als ik even verder brainstorm kan eigenlijk al het werk dat je achter een kaptop doet, ook gedaan worden met een duttend kind in de belendende kamer.

Tot zover even deze brainstorm, die overigens geheel liggen geschreven is met een slapende baby naast me.